Succesvol zijn als ouder: de lat ligt vaak (te) hoog
Als kind was ik als de dood voor Sinterklaas. Dus toen mijn zoontje zover was om de goedheiligman voor het eerst bewust in levende lijve te ontmoeten, heb ik mij het hoofd gebroken over hoe ik dit zo goed mogelijk kon begeleiden. Ik wilde hem behoeden voor de angst die ik zelf had (of heb, eigenlijk), maar ja, hoe doe je dat? Je raadt het al: toen het moment daar was, gaf mijn kleine man Sinterklaas vrolijk antwoord op alle vragen en een dikke high five als afsluiter. Niks aan de hand.
Perfecte jeugd?
Dit is wat veel ouders zullen herkennen: je wilt je kind behoeden voor de narigheid, worstelingen en onzekerheden die je zelf hebt of had. Natuurlijk is dat een prima instelling, je beschermt je kind waar je kan. En tegelijk is het een onmogelijk haalbaar doel. Je kind zal dingen gaan meemaken die moeilijk zijn en worstelt later ook met zaken uit zijn of haar jeugd. En dit is waarom dat behalve vervelend, ook belangrijk is. Let wel: ik heb het hier over dagelijkse tegenslagen, geen grote trauma’s.
Beschermd opgroeien is geen garantie voor geluk
Stel dat het mogelijk was om ‘onbeschadigd’ op te groeien. Zonder moeilijkheden, zonder krassen op je ziel. En dan ga je op een dag, laten we zeggen als je tussen de 18 en 22 jaar bent, op jezelf wonen. Hoe ga je dan om met de onvermijdelijke uitdagingen die je als volwassene op je pad krijgt? Uit onderzoek blijkt dat mensen die heel beschermd zijn opgevoed daar later juist last van kunnen hebben. Want hoe te dealen met onbegrip, tegenslag of negativiteit als je daar nooit echt mee te maken gehad hebt? Moeilijkheden in het leven vormen je persoonlijkheid en zijn onlosmakelijk verbonden met het leven.
Geen stress
Bovendien, als ik terugdenk aan dingen die mij als kind geraakt hebben, zijn het vaak kleine, onvoorspelbare situaties die een grote impact hadden. Een vriendinnetje dat zegt dat je een rare jurk aan hebt. Een grote jongen die de weg in de schoolgang verspert. Een leraar die impliceert dat je niet je best gedaan hebt terwijl dat wel zo was. Allemaal situaties die door mijn vader of moeder niet te voorkomen waren. Je kunt je kind nooit beschermen tegen dit soort dingen en je kunt niet alles regisseren: daar word je vooral gestrest van. Dus: go with the flow! (Overigens kun je natuurlijk wél een enorm verschil maken met de manier waarop je als ouder reageert als zich zoiets eenmaal heeft voorgedaan.)
Jouw kind is niet jij
Het voorbeeld van Sinterklaas was voor mij een wijze les: mijn kind is niet ik. Hij heeft zijn eigen karakter, zijn eigen omgeving en hij heeft niet dezelfde ouders als ik had. Dus hij heeft ook zijn eigen beleving van zaken. Gelukkig maar! Bovendien: er zijn eindeloos veel mogelijkheden om te leren omgaan met oude pijn, onzekerheden of wat voor erfenis je ook maar hebt meegekregen uit je jeugd. Als je dat zelf als volwassene doet, geef je niet alleen een fantastisch voorbeeld aan je kind. Je weet daardoor ook dat jouw kind dat later net zo kan doen, als zich onverhoopt geworstel voordoet.
Photo by Annie Spratt on Unsplash